Jaja ik ben er!!

Hola!!!

Na een superlange vlucht ben ik dan eindelijk in Oaxaca!! Nou ik moet je zeggen dat het een lange reis waard is!
Zondagavond stond er een mevrouw met mijn naambordje om mij op te halen, gelukkig maar haha want dat is toch altijd maar even afwachten.. Na een korte rit kwamen we bij la grande grande casa aan. En als ik zeg groot is het ook echt groot. Niet alleen senora y senor wonen er maar ook de oom en tante, zus en werkster van de senor y senora. Een hele hoop dus. Verder zijn er 3 andere studenten die in mijn huis wonen, dus gezelligheid kent geen tijd. Dus het spreekwoord tu casa es mi casa komt hier wel van pas haha.
Na een korte nacht en een jetlag rijker was het de volgende dag meteen al weer tijd om naar school te gaan. Ik heb elke dag eerst 3 uur grammatica en dan nog 2 uur spreekles. Echt wel vermoeiend om een hele dag Spaans te spreken, zeker met een jetlag.. Maar ik zeg maar zo elke dag gaat het beter.
Verder is het hier heet en elke dag aan het eind van de dag hebben we de plaatselijke regenbuien, maar ja wat verfrissing is altijd welkom!
Rest mij nog te zeggen wat mij tot nu toe is opgevallen:
- super groot verschil tussen arm en rijk
- veel graffiti op de kleurrijke muren ivm met de politieke onenigheden van de afgelopen tijd
- hondengevechten todos los dias..
- straatverkopers
- super mooie gebouwen, hele rijke cultuur
Ik heb nog geen tijd gehad om foto´s te maken dus die komen nog. O ja de plaatselijke specialiteiten zijn sprinkhaan en mezcal (hele sterke tequila, ik ontkwam er helaas niet aan om die niet te proeven...)
Tot zover mijn verhaaltje!

Grande besos Nicole